Pensioenkorting

Nog net op tijd
spring ik opzij.
De oude dame
raast voorbij.

Dan scheurt zij,
in volle vaart,
door het pad
met appeltaart.

-Mijn benen zijn nu wel onthaard,
maar mijn leven blijft  gespaard-

Verbaasd
vraag ik haar dan,
of zo'n scootmobiel
niet zachter kan.

Een boze blik valt mij ten deel.
Ze balt haar vuist,
er volgt geschreeuw:
'Opzij, opzij ...’ en dan gegil.
‘Als ik niet snel ga,
val ik stil.’

Ik roep haar na,
ze hoort me niet.
Ze is al weg
langs kassa drie.

Ik fiets naar huis
en hoor “tring,tring”.
Een oude man,
die haalt mij in.

Hij fiets met accu,
terwijl hij belt
en roept naar mij:
‘Tijd is geld.’